Her şey çok güzel başlayabilir. O çok beğendiğiniz adam, önce ruhuyla, sonra beyniyle, sizin için yaratılmış olduğu duygusunu size hissettirebilir. Onun için “asla” dediğiniz pek çok şeyi, düşünebilir hale gelebilirsiniz. Sizi öyle bir etkisi altına alır ki, olmayacak şeyleri de onun için oldurur hale gelirsiniz… Tek amacınız mutlu olmaktır, tek kişilik mutluluk değil, iki kişilik mutluluktur hedefiniz…
Sizin mutluluğunuz onun mutluluğudur. Sürekli sesinizi duymak isteyen bu adam, bu sayede sadece kendini değil, sizi de mutlu eder zaten; yani, onun mutluluğu da sizin mutluluğunuzdur. Ancak, belki içinden geçenleri itiraf edememe güçlüğü; belki de emin adımlarla hareket etme isteği, kendini frenlemesine neden olur; fakat mutluluk gibi bu da bulaşıcıdır… İçinizdekileri siz de bastırır, siz de itiraf edemez olursunuz… En kötüsü de, buna alışmak elbette…
Sonrasında, her ne kadar alışmış da olsanız, içinizdeki huzursuzluğu daha fazla büyütmemek adına, ona, heyecanınızı bitirdiğini söylersiniz… Mutluluk iki kişiliktir ya zaten, adam durumun farkına varır. Belki kendisinin heyecansız da yaşayabileceği, hatta belki, yaşamaya alıştığı şeyleri, sizin içinizdeki çocuğu öldürdüğünü fark ederek, size yeniden yaşatmaya çalışır… Siz ise, ölen çocuğu canlandırmak konusunda istekli olsanız da, kendinizle çelişmeye başlarsınız bir zaman; malum, ölüler dirilemezler…!
Peki şimdi ne olacak? Belki size kaybettirdiği heyecanı yeniden kazandırmak için ödün verdiği emin adımları, belki de korkuları yaşadıklarından pişman edecek söz konusu adamı; ve geri çekmeye başlayacak kendini; ve “aslında olması gerekenin bu” olduğunu söyleyecek… Bu zamana kadar yaşananların anormal olduğunu, aslında belki de, yalnızlık sıkıntısından yaşandığını…
Ne yani? Sağlam bir ilişki ile kalabalık depoladı içine, ve sonrasında yoluna kaldığı yerden devam mı edecek? Belki bir süre evet, ama sonrasında, sevgisizlik değil, yalnızlık oturacak içine… Peki ya kadın? Onun heyecanı zaten çoktan bitmemiş miydi? İstese, başta dediği gibi yine “Tamam” demez miydi her şeye? Yalnızlık onun da içine oturacak mı sizce? Muhtemelen zararın neresinden dönerse kar olduğunu düşünüp, yapmadığı fedakarlıklara; dolayısı ile, sonrasında oluşacak pişmanlıkların baştan önlendiğine sevinecek… Ve, yaşadığı kısa süreli mutluluğu kar sayacak kendine…
Zaman, ve yaradan verecek herkesin ödülünü; ve cezasını…