nadrew asked 7 sene ago
merhaba, ben 22 yaşındayım sevgilimde 23 yaşında ikimizde üniversite okuyoruz sevgilim biraz yaşadığı sıkıntıları problemleri içine atan bir kız benle veya çevresiyle paylaşmayı tercih etmeyen birisi bu yüzden bir sorunu oldunda sinirli oluyor ve bunu doğrudan bana yansıtıyor ,benden çıkarıyor veya yapamazsa ters tepki verirsem sinirden ağlıyor bunun dışında çok küçük şeylere takılıp olmuyor diyip ayrılabiliyor örnek vericek olursam dolabın kapanı kapatmadığım için veya birşeyleri yapmayı unuttum için sabahları geç kalktığım için kısacası çok sorumluluk sahibi bir erkek olmadığım için seviyorum ya herşeye katlanırım çok büyük sorunlar değil kapatırım dolabın kapağını alırım çorapları yerden v.s küçük problemlemlere küçük çözümler getirerek günü kurtardım her seferinde ama 1 değil 2 değil 3 değil belki 1 yıl 1 ayda 400 tane şeye takmıştır onun arkadaşlarıyla konuştuğum zaman çok fazla boş muhabbet yaptığımı düşünüyor oysaki muhabbet edersek herkes gayet gülecen kahkahalı gelecek sene beraber eve çıkmayı planlıyorduk tabi bu kararı verip evi ayarlayıp sene sonu gelene kadar 10 kere ayrılık muhabbeti dönmüştür biraz benim yorumuma göre kız arkadaşım çok sinirli bir insan hayatı hep bir uğraş içinde geçmiş hep birşeyleri almak kazanmak için uğraşmış didinmiş buda bunu sinirli agresiv bir insan yapmış BEN!! İSE tam tersi tamam sınavı kazanmak için 3 sene elimden geleni ardıma koymayıp herşeyi yapıp çalışıp kazandım ama ona göre rahat bir hayatım oldum birşeyler almak için çok çalışmadım veya çok sıkıntılı bir hayatım olmadı bu yüzden rahat bir insanım bir sorunum oldunda konuşarak çözmekten yanayım herzaman konuşarak çözmeye çalışırım elimden geleni yaparım sabrederim beklerim üzülürüm sinirlenirim ama ümidimi yitirmem ümit fakirin ekmeğidir sözünü sonuna kadar doğru ama artık bir ümidim kalmadı bu kız beni her geçen gün kendi gibi yapıyor her geçen gün çok çabuk sinirli bağıran çağıran bir erkek oluyorum bana zarar veriyor her sefernde kavga edip bağırıp çağırıp sonra evden çıkıp tekrar sakinleştiğimde geri dönüp özür dilemekten bıktım ,haklıyken haksız duruma düşmekten bıktım ,bu ilişki için ilk aşkım dedim sabır ettim düzelicek dedim hiç bir bok düzeldiği yok gene birşeyler buluyor sorun etmeye devam etti,onu çok sevdim herşeyden hayatımda en önemli yeri aldı aileden önce geldi benim için oda beni sevdi sevmeseydi zaten bu kadar sabredemezdim ama o önce ailesi sonra benden önce tanıdığı arkadaşları onlardan sonra beni seçerek sevdi (benim sevgimden biraz daha az diyebilirim) olsun beraberdik mutluyduk başlarda en azından bazen aralarda mutlu oluyorduk 🙂 1 gün iyiysek 2 gün kavgalı geçiyordu diyebilirim uzun lafın kısası “BUGÜN EVLENELİM DESEYDİN EVLENİRDİM” baya uzun oldu dökülmemiştim iyi döktüm içimi bitirdim en sonunda o her ayrılalım dedinde ben bir çözüm üretip ayrılık nedenini çözerdim artk bende bir sinir küpü oldum için bitirdim benden 1 ay ayrı kalmıştı çok ağlamıştım sanırım cesur olamadığım için ayrılamıyordum bitiremiyordum sonnuda ayrıldım ben istedim pişmanmıyım pişmanım bazen yatağa başımı koydumda kalbim gerçekten ağrıyor böyle içimde hiç daha önce hissetmediğim bir sıkıntı oluyor bazen günün herhangi br saatinde onu özlediğimde gözlerim doluyor olsun beni ayrıldığımız günün akşamı arayıp böyle bitmesin sonkez konuşalım düzgünce bitirelim dedi kavgalı çıkmıştım evden tamam dedim oturduk konuştuk bitirdik ertesi gün tekrar aradı içini kustu adeta ne varsa çıkardı 20 dk boyunca ağladı bitsin istemiyordu biliyordum çünki oda beni benim onu sevdim gibi seviyordu nereye kadar gidebilirdik 4 yıl mı 5 yılmı fazla bir ömrü yok gibiydi bu ilişkinin en azından böyle 1-2 ay belki unuturum diye düşündüm en azından her geçen gün acım diner AŞK ÇOK LANET BİRŞEYMİŞ UMARIM BİR DAHA UĞRAMAZ KALBİME BENDEN UZAK ALLAHA YAKIN OLSUN